« باید صفحات تاریخ را ورق زد تا سبب کثرت بقعه و بارگاه امام زادگان را در ایران جستجو نمود و این معلول عواملی است که تاریخ قرن دوم به وجود آورده است. این عوامل عبارتند از:

انقلاب ایرانیان و سقوط بنی امیه و روی کار آمدن بنی‌عباس به یاری ایرانیان از یک طرف و قوّت و قدرت گرفتن سادات طبرستان که در نیمه دوم قرن اوّل به ایران آمدند و همچنین تشیّع مردم مازندران، طبرستان وگیلان از سوی دیگر و تجمّع سادات

علوی در مرو و دعوت امام رضا(ع) و پس از آن شهادت آن امام و متفرّق شدن سادات در ایران از عوامل کثرت بقعه و بارگا‌ه‌های امام‌زادگان در ایران می‌باشد و علاوه بر همه‌ی این‌ها، موّرخان اولاد امام موسی بن جعفر(ع) را تا شصت نفر نوشته اند که اکثر آنها به ایران آمده‌اند و نسل سادات موسوی در ایران رو به تزاید گذاشت واکثراً به شهادت رسیدند یا در گوشه‌ی انزوا، وفات کردند .

 این بزرگواران در مناطق مختلف ایران  مسکن می‌گرفتند تا از فشار دشمن مصون بمانند ولی با این حال مورد زجر، ستم و تعدّی قرار می‌گرفتند و به شهادت می‌رسیدند و پس از شهادت قبورشان مزار عمومی می‌شد و علاقه‌مندان به خاندان عصمت و طهارت گنبد و بارگاه‌هایی برای آنها می‌ساختند .

از ساداتی که به ایران آمدند دو دسته‌ی بارز را می‌توان نام برد که از حجاز ویمن وعراق به ملازمت خاندان اهل بیت برای استفاده از محضر امام رضا(ع)در زمان ولایت عهدی به طرف خراسان رهسپار شدند.

 دسته‌ی اوّل جمعیّتی بودند که در رکاب حضرت فاطمه معصومه(ع) دختر حضرت موسی بن جعفر (ع) تجمّع نموده و از مدینه حرکت کردند این عدّه حدود چهارصد نفر بودند.

دسته‌ی دوم جمعیّتی بودند که در ملازمت حضرت احمد بن موسی بن جعفر (ع) «معروف به شاهچراغ »حرکت کردند واین جمعیّت را حدود دوازده هزار نفر نوشته اند.

با روشن شدن حال  و عاقبت کار این دو زَعیمْ که خواهر وبرادر بودند وبرای ملحق شدن به برادر والاتبار خود حضرت علی بن موسی الرّضا که در مقام ولایت عهدی ظاهر بود حرکت نمودند، از سرنوشت امام‌زادگان دیگر نیز مطلّع خواهیم شد.

در زندگانی حضرت علی بن موسی الرّضا(ع)که قبل از این کتاب طبع ونشر یافته است  نگاشتم که مأمون عباسی به چند دلیل سادات علوی را دعوت نمود و در مرو که پایتخت او بود تمرکز داد  یکی برای آنکه از تعرّض و قیام آنان وحادثه‌ای نظیر حوادث فخ و واقعه یحیی و قتل شصت سید علوی وخروج زید ویحیی فرزندان حضرت سجّاد در امان بماند ودیگر آن‌که آن‌ها را تحت ریاست بزرگان علوی تحت نظر بگیرد و لذا 44هزار نفر از سادات را با احترام به مرو دعوت نمود وامام رضا(ع)را به اتّفاق  نظر آنها به ولایت‌عهدی برگزید وچون بین دو راهی سیاست بیچاره شد وزیر ایرانی خود را کشت وامام رضا (ع) را مسموم نمود و برای دفاع از انقلاب اعراب بغداد و اختلاف بنی عباس خود را به بغداد رسانید. در

ضمن برای آنکه از تمرکز این سادات مصون بماند وبرای آنکه سادات دیگری از حجاز وعراق ویمن به آن‌ها متّصل نشوند وموجب فتنه نگردد، دستور داد به تمام اطراف وجوانب بخش‌نامه بفرستند که هر کجا سادات علوی را دیدند دستگیر کنند یا به قتل برسانند.

 دسته اول

این دستور موجب شد که دسته‌ی اوّل سادات علوی که در رکاب حضرت فاطمه معصومه(س) و مهم‌ترین کاروان سادات بودند به ساوه که رسیدند با مقاومت وجلوگیری حاکم مأمون برخورد کردند و بعضی اسیر شدند و بسیاری به قتل رسیدند  البته بعضی از آنها  فرار کردند ومتواری کوه‌ها وارتفاعات وتپه‌ها وبیغوله‌ها شدند و در این جریان  22نفر از امام‌زادگان به شهادت رسیدند که قبور آن‌ها در ساوه و اطراف ساوه و قم مزار عمومی مسلمین است.1

دسته دوم

دومین قافله‌ی عظیمی که از حجاز به قصد خراسان حرکت کرد قافله‌ی حضرت امام زاده احمد بن موسی بن جعفر الکاظم (ع) بود که افراد این کاروان  از رجال سادات وعلما و زُعمای  بزرگ علوی بودند. این کاروان دوازده هزار نفری به طرف ایران آمدند و با مقاومت حاکم فارس مواجه شدند و اکثر آن‌ها یا به قتل رسیدند یا اسیر شدند و امام‌زاده احمد(ع) نیز با شجاعت بسیاری مبارزه کردند ولی نهایتاً به شهادت رسیدندکه مزارش مطاف ملیون‌ها مردم ایران است. به این ترتیب دسته‌ی دوم قافله بزرگ علوی در ایران شهید شدند ودر اطراف کشور پهناور ایران مدفون گردیدند.

اولاد امام کاظم(ع)

در کتاب عمدة الطّالب آمده است : « امام موسی کاظم (ع) تعداد شصت فرزند داشت که 37 دختر و33پسر بود پنج پسر عقب نیاوردند: عبدالرحمن ، عقیل ، قاسم ، یحیی و داوود و 3 نفر از آن‌ها فرزند پسر پیدا نکردند: سلیمان ، فضل و احمد . پنج نفر در عقبشان اختلاف بود ، حسین ، ابراهیم الاکبر، هارون ، زید و حسن وده نفر عقب داشتند که اختلافی در اعقاب آن‌ها نیست به این ترتیب : علی، ابراهیم اصغر ، عباس ، اسماعیل ، محمد ، اسحق ، حمزه ، عبدالله ، عبید الله ، جعفر .»

ابونصر بخاری ونقیب تاج الدّین نوشته‌اند که موسی بن جعفر از 13 فرزندش اعقاب وذرّیه داشت بدین ترتیب :

علی الرّضا ، ابراهیم المرتضی ، محمدالعابد و جعفرکه کثیر الاولاد بودند و زید النّار ، حمزه ، عبدالله و عبیدالله که متوسّط الاولاد

بودند و عباس، هارون، اسحاق، اسماعیل، حسن و حسین قلیل الاولاد بودند .

شیخ طبرسی (ره) در اعلام الوری نوشته امام کاظم (ع) اولاد بسیاری داشت که در تعداد آنها اختلاف است .

شیخ مفید(ره) می‌نویسد: امام موسی کاظم(ع)دارای اولاد فراوان بودکه به 37 فرزند پسر و دختر می رسد 18 پسر و19 دختر بدین ترتیب:

 پسران:

(1)علی الرّّضا (2) ابراهیم (3) عبّاس (4) هاشم از یک مادر (5) اسماعیل (6)جعفر (7) هارون (8) حسن از یک مادر (9) احمد (10) محمد (11) حمزه از یک مادر (12) عبدالله (13)اسحاق         (14) عبیدالله (15)زید (16) حسن (17)فضل (18) سلیمان ازیک مادر بوده اند.  

دختران:

1- فاطمه کبری 2- فاطمه صغری   3- رقیّه    4- حکیمه           5- امّ ابیها 6- رقیه صغری   7-  کلثوم 8- امّ جعفر 9- لبابه           10- زینب   11- خدیجه   12- علّیّه 13-حسنه 14- آمنه                  15- بریهه 16- عایشه  17- امّ سلمه 18- میمونه  19-امّ‌کلثوم

ابن خشاب فرزندان پسر را 20 و دختران را 18 نوشته است و محمّد بن طلحه شافعی از او اقتباس نموده و 20 و 18 را انتخاب کرده است ... .

ابن جوزی فرزندان پس را20  و دختران را هم 20 نفر نوشته و محمّد و عمر را  اضافه کرده و در مورد  دختران فواطم نوشته که چهار فاطمه بوده‌اند ... .