زبان اردو

از ویکی‌پدیا، دانشنامه? آزاد

زبان اُردو زبان ملی کشور پاکستان و یکی از ?? زبان ملی در هندوستان است. از نظر تعداد گویش‌ور اردو بیستمین زبان جهان است.

این زبان یک زبان چندرگه بشمار می‌رود که واژه‌های آن از زبان‌های فارسی، هندی، عربی و ترکی^{[?] [?] [?]} گرفته شده است اما دستور زبان آن بیشتر بر پایه دستور زبان هندی و فارسی است.

[ویرایش] تاریخچه

تا پیش از دوران تیموریان زبان فارسی در شبه قاره هند، به عنوان زبان داد و ستد فراگیر شده بود (نگا: زبان فارسی در شبه قاره هندوستان). پس از آنکه نوادگان تیمور لنگ، امپراتوری مغولی هند یا گورکانیان هند را ایجاد کردند زبان فارسی زبان رسمی این امپراتوری بزرگ شد. در سده‌های ?? و ?? میلادی، سربازان زیادی به ناحیه سند
آمدند که به زبان‌های فارسی، ترکی ، عربی و ... سخن می‌گفتند. در طول
سالیان دراز از آمیزش این زبان‌ها با هم و با زبان محلی مردم، زبان اردو
فراگیر شد. اردو یک واژه ترکی به معنی لشکر است و بیانگر زبانی است که در
میان سربازان رایج شد. ^[?]

[ویرایش] دستور زبان

از نظر دستور زبان تا اندازه زیادی همانند پارسی است. برای نمونه در این زبان کارواژه‌ها (فعل‌ها) در پایان جمله‌ها می‌آیند. مانند زبان پارسی دارای حرف تعریف نبوده و گاهی واژه یک پیش از اسم‌ها نقش حرف تعریف را دارد.

[ویرایش] الفبای اردو

الفبای اردو به خط نستعلیق و دیوانگاری هندی

الفبای اردو بر پایه الفبای پارسی بنیان نهاده شده که با افزودن چهار حرف دیگر به الفبای فارسی تشکیل شده‌است. این چهار حرف عبارت‌اند از^[?]: ٹ، ڈ، ڑ، ے. هـ‌ی دوچشم نیز در اردو با فونتی دیگر نمایش داده می‌شود به‌صورت: ھ.